Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Leonid
Rekovets

Urodził się 10 sierpnia 1948 r. we wsi Bobrik (Kabłuki), obwód Czernigowski, Ukraina. W latach 1960–1965 odbył studia wyższe na Wydziale Przyrodniczym na Uniwersytecie Pedagogicznym w Niżynie (Ukraina). W roku 1970 uzyskał dyplom nauczyciela szkoły średniej za specjalnością biologia i chemia. Autor 5 monografii naukowych i 160 prac oryginalnych.

W 1978 r. na podstawie rozprawy kandydackiej (doktorskiej) uzyskał stopień naukowy kandydata (doktora) nauk biologicznych za specjalnością zoologia (Kijów, Instytutu Zoologii AH Ukrainy). W roku 1990 na podstawie rozprawy doktorskiej (kolokwium habilitacyjne) w Instytucie Zoologii AN Ukrainy (Kijów) otrzymał stopień naukowy doktora (doktora habilitowanego) nauk biologicznych za specjalnością zoologia. W 1995 r. uzyskał tytuł profesora w dziedzinie zoologii nadany przez Ministerstwo Oświaty Ukrainy. Dyplom doktora habilitowanego i tytuł profesora zostały uznane przez Ministerstwo Edukacji i Nauki RP w roku 2005.

Po ukończeniu studiów w 1970 r. pracował jako nauczyciel biologii i chemii szkoły średniej, w latach 1972–1975 pracował w Katedrze Zoologii Uniwersytetu w Niżynie (pracownik techniczny, asystent), a w latach 1975–1995 podejmował prace w Instytucie Zoologii AN Ukrainy (Kijów) jako pracownik naukowy. Jednocześnie pracował na stanowisku profesora na Uniwersytetach Kijowa i Niżyna. Wygłaszał wykłady i prowadził ćwiczenia oraz seminaria ze studentami z ewolucjonizmu, paleontologii, socjoekologii, prowadził zajęcia terenowe. W latach 1995–2002 był pracownikiem naukowym w Narodowym Muzeum Przyrodniczym AN w Kijowie. Aktualnie pracuje jako profesor zwyczajny, a od października 2009 r. pełni funkcję kierownika Zakładu Ekologii Kręgowców i Paleontologii w Instytucie Biologii Wydziału Biologii i Hodowli Zwierząt Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.

Jako paleoteriolog prof. L. Rekovets prowadzi badania w zakresie morfologii i systematyki kręgowców (Vertebrata) kopalnych górnego kenozoiku, przeważnie pliocenu i plejstocenu. Tematyka badań dotyczy ewolucji drobnych ssaków (Insectivora, Lagomorpha i Rodentia) neogenu i antropogenu Europy Wschodniej, a szczególnie problemów ich taksonomii, systematyki i filogenezy. Badania obejmują również zagadnienia ogólno-ewolucyjne, problemy biostratygrafii, paleoekologii i paleogeografii, częściowo także historii nauki i udoskonalenia metod dydaktycznych. Wynikiem tych badań było: opisanie nowych dla nauki taksonów (podrodzaje, gatunki i podgatunki); analiza historyczno-faunistyczna regionu południowej części Europy Wschodniej; ustalenie kolejności i etapowości w rozwoju teriofauny; rekonstrukcje warunków paleoekologicznych i krajobrazów paleogeograficznych; przedstawienie schematów filogenezy 13 rodzajów nornikowatych – Arvicolidaeoraz określenie trendów morfologicznych (włącza dane ultrastruktury szkliwa zębów) w rozwoju ewolucyjnym gryzoni – Rodentia pliocenu i plejstocenu Europy. Zostały scharakteryzowane zespoły faunistyczne i ewolucja paleobiocenoz strefy peryglacjalnej i dokładnie określona ich rola w formowaniu współczesnych teriofaun wybranych regionów Europy.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec