- Profesorowie -

Urodził się 2 stycznia 1910 r. w Wilnie. Po ukończeniu gimnazjum w 1929 r. studiował na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. Dyplom inżyniera rolnictwa uzyskał w 1934 r.

Stopień doktora nauk rolniczych otrzymał w 1939 r. na Uniwersytecie im. Stefana Batorego na podstawie rozprawy pt. „Wychodźstwo sezonowe z Ziemi Wileńskiej do Łotwy” (promotor – prof. Witold Staniewicz). W 1960 r. habilitował się na Wydziale Rolnym Wyższej Szkole Rolniczej we Wrocławiu na podstawie rozprawy pt. „Metodyka projektowania organizacji gospodarstw rolnych”.

Profesorem nadzwyczajnym został w 1964 r., a tytuł profesora zwyczajnego otrzymał w 1972 r.

Zainteresowania naukowe obejmowały cztery dziedziny nauk ekonomiczno-rolniczych, a mianowicie: projektowanie organizacji indywidualnych gospodarstw rolnych, analizę stanu i rozwoju rolnictwa w rejonie, zarządzanie przedsiębiorstwem rolnym, teorię i metodykę badań naukowych w rolnictwie.

Pracę naukową rozpoczął w 1936 r. na Uniwersytecie im. Stefana Batorego w Wilnie na stanowisku asystenta w Katedrze Ekonomii Rolnej. W 1937 r. został zwolniony z pracy wraz z całą kadrą naukową. W ramach repatriacji ludności polskiej w 1946 r. przyjechał do Torunia, a następnie do Wrocławia. Podjął pracę na Uniwersytecie i Politechnice w Katedrze Ekonomii Rolniczej na stanowisku adiunkta. Od 1951 r. pełnił funkcję kierownika Katedry Ekonomiki i Organizacji Socjalistycznych Przedsiębiorstw Rolnych w Wyższej Szkole Rolniczej we Wrocławiu. Dyrektorem Instytutu Ekonomiki i Organizacji Rolnictwa był w latach 1970–1976. Na emeryturę przeszedł w 1980 r.

Od 1960 r. był członkiem Komitetu Badań Regionów Uprzemysłowionych PAN, a w latach 1959–1972 członkiem Prezydium Komitetu Ekonomiki Rolnictwa Wydziału V PAN. Równocześnie pełnił funkcję przewodniczącego Sekcji Organizacji Gospodarstw Rolnych, a następnie został Honorowym Członkiem tego Komitetu. Działał aktywnie we Wrocławskim Towarzystwie Naukowym, Polskim Towarzystwie Ekonomicznym i Towarzystwie Naukowym Organizacji i Kierowania.

Był promotorem 13 prac doktorskich oraz 137 prac magisterskich. Recenzował 15 rozpraw habilitacyjnych i 10 doktorskich oraz wielokrotnie opiniował całokształt dorobku naukowego docentów i profesorów.

Autor i współautor 5 pozycji zwartych, m.in. „Ekonomika i organizacja gospodarstw rolnych w zarysie”, (PWRiL, 1962), 3 skryptów z zakresu ekonomiki i organizacji gospodarstw rolnych oraz 117 publikacji naukowych i 50 popularnonaukowych. Wyniki swoich badań prezentował na licznych konferencjach w Brnie, Moskwie, Halle i Szwajcarii. Współpracował z praktyką rolniczą, utrzymywał stały kontakt z przedsiębiorstwami rolniczymi.

Wybitny uczony z dziedziny ekonomiki rolnictwa. Oryginalna metodyka i zakres badań Profesora Kopcia zyskały miano wrocławskiej szkoły ekonomiki rolnictwa.

Za pracę naukową, dydaktyczną i organizacyjną został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Zmarł 22 sierpnia 1987 r. we Wrocławiu. Pochowany jest na cmentarzu przy ul. O. Bujwida we Wrocławiu.