Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Maria
Kelm

Urodziła się 12 czerwca 1946 r. w Raniżowie koło Rzeszowa. Do szkoły podstawowej uczęszczała w Milinie (woj. wrocławskie). Jest absolwentką I Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu. Studia ukończyła na Wydziale Rolniczym Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu. Tytuł doktora nauk rolniczych otrzymała w 1977 r. po obronie rozprawy doktorskiej pt. „Biologiczne podstawy ochrony bobiku przed mszycą trzmielinowo-burakową Aphis fabae Scop. w warunkach Dolnego Śląska”. Promotorem pracy była prof. dr hab. Jadwiga Opyrchałowa. Stopień naukowy doktora habilitowanego w zakresie agronomii nadała jej Rada Wydziału Rolniczego Akademii Rolniczej we Wrocławiu dnia 2 kwietnia 2001 r. na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. „Uwarunkowania występowania i szkodliwości roślinożernej entomofauny rzepaku ozimego na Dolnym Śląsku”.

Od roku 1970 pracuje jako nauczyciel akademicki w Katedrze Entomologii, gdzie po kolejnych awansach została zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Trzykrotnie, dzięki stypendium z British Council (1984, 1994, 1995), odbyła długoterminowe staże naukowe w Wielkiej Brytanii w Rothamsed Institute of Arable Crops Research. Staże te zaowocowały szeroką współpracą międzynarodową w ramach International Organization for Biological and Integrated Control of Noxious Animals and Plants i uzyskaniem pierwszego dla Uczelni grantu w 5. Programie Ramowym UE. Ponadto zrealizowała szereg krótkich pobytów w laboratoriach różnych uniwersytetów (Bratysława, Debreczyn, Dundee, Halle, Hannover, Kowno, Kijów, Novy Sad, Praga, Saaskatoon).

Była opiekunem 36 prac magisterskich i promotorem dwóch rozpraw doktorskich. W dorobku naukowym posiada 67 oryginalnych prac twórczych.

Jej zainteresowania koncentrowały się na rozpoznaniu biologii roślinożernych owadów oraz określeniu wpływu różnorodnych czynników siedliskowych na ich liczebność i szkodliwość. Warte szczególnego podkreślenia są wyniki 18-letnich badań nad entomofauną rzepaku, dokumentujące brak szkodliwości słodyszka uznawanego w Polsce za najgroźniejszego szkodnika. W późniejszych latach podjęła badania nad zagrożeniami pszczół dzikich, głównie pszczolinek, i prawem chronionych trzmieli, wykazując nieprawidłowości w zaleceniach chemicznej ochrony rzepaku, skutkujące zatruciami fauny owadów zapylających. Pod jej kierunkiem podjęto także pionierskie badania dotyczące szkodników w gospodarstwach ekologicznych.

Otrzymała w 2009 r. główną Nagrodę Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w konkursie na najlepszą pracę doktorską w zakresie polityki jakości żywności oraz sześciokrotnie nagrodę Rektora.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec