Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Marian
Juny

Urodził się 25 lipca 1916 r. w Końskich. Studia wyższe ukończył na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego w 1939 r. W 1949 r. uzyskał stopień naukowy doktora nauk rolniczych Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu; tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego w 1963 r., a w 1975 r. tytuł profesora zwyczajnego.

Pracę dydaktyczną rozpoczął w 1949 r. w Katedrze Szczegółowej Hodowli i Żywienia Zwierząt, wykładając przedmioty: hodowla owiec i zwierząt futerkowych oraz obrót i ocena surowców pochodzenia zwierzęcego na Wydziałach Zootechnicznym, Rolniczym, Weterynaryjnym i kolejno na Oddziale i Wydziale Technologii Żywności.

W latach 1950–1952 był współorganizatorem Wydziału Zootechnicznego WSR we Wrocławiu oraz jego prodziekanem. Od 1955 r. był kierownikiem Zakładu Hodowli Owiec i Zwierząt Futerkowych, a od 1956 r. – Pracowni Towaroznawstwa Surowców Zwierzęcych. W latach 1966–1970 kierował Katedrą Obrotu i Oceny Surowców Zwierzęcych na Wydziale Zootechnicznym, równocześnie był współinicjatorem powołania Instytutu Technologii Rolno-Spożywczej, w którym w latach 1971–1975 pełnił funkcję kierownika zespołu, a następnie Zakładu Obrotu i Oceny Surowców Zwierzęcych, który od 1972 r. funkcjonował w strukturze organizacyjnej Oddziału Technologii Rolno-Spożywczej, a od 1977 r. Wydziału Technologii Żywności.

Profesor pełnił wiele funkcji organizacyjnych, m.in. był przez 20 lat redaktorem serii „Zootechnika” Zeszytów Naukowych, delegatem do Senatu Uczelni. Był kierownikiem i organizatorem Zakładu Badawczego Surowców Zwierzęcych Instytutu Zootechniki w Krakowie Oddział we Wrocławiu. Przez 7 lat był Kuratorem Katedry Szczegółowej Hodowli Zwierząt Akademii Rolniczej w Szczecinie. Był członkiem Rady Naukowej Instytutu Przemysłu Mleczarskiego, Doradcą ds. Hodowli Owiec i Surowców Zwierzęcych przy Ministrze Rolnictwa, członkiem Rady Naukowej ds. Rolnictwa WRN w Opolu i Szczecinie. Był przewodniczącym kolektywu naukowego ds. zagospodarowania Podsudecia i Zagłębia Turoszowskiego, przedstawicielem Polski w FAO ds. owczarstwa polskiego.

Jego zainteresowania naukowe dotyczyły problematyki związanej z doborem typu owcy oraz z organizacją systemu gospodarki owczarskiej w rejonie Podsudecia na Dolnym Śląsku.

Na podkreślenie zasługują badania poświęcone bezwodnemu systemowi chowu nutrii, polepszeniu jakości futra lisów oraz smuszek karakułowych poprzez zastosowanie w żywieniu hydrolizatu keratyny. W swoich badaniach realizował również tematykę związaną z oceną surowców mięsnych, mleczarskich, drobiarsko-jajczarskich i zwierząt łownych. Wyżej wymienione zainteresowania naukowe dały asumpt do zapoczątkowania kierunku kształcenia z zakresu oceny i obrotu surowców pochodzenia zwierzęcego na Wydziale Zootechnicznym i Wydziale Technologii Żywności Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Zagadnienia transportu dużych zwierząt rzeźnych i drobiu oraz problematyka opakowań surowców zwierzęcych były również przedmiotem jego zainteresowań.

Pod jego kierunkiem wykonano ponad 130 prac magisterskich, 10 osób uzyskało stopień naukowy doktora nauk rolniczych oraz 2 osoby otrzymały stopień naukowy doktora habilitowanego.

Jako pierwszy stworzył w Polsce szkołę z zakresu oceny surowców zwierzęcych i ich zagospodarowania. Pracował intensywnie do ostatnich dni pobytu na Uczelni, utrzymywał również kontakt z przemysłem rolno-spożywczym. W 1984 r. przeszedł na emeryturę.

Otrzymał liczne odznaczenia państwowe, regionalne i uczelniane, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Odznakę XV-lecia za Zasługi dla Dolnego Śląska, Złotą Odznakę Owczarza PRL i inne. Wyróżniony wieloma nagrodami Ministra Szkolnictwa Wyższego oraz Rektora Akademii Rolniczej we Wrocławiu i Szczecinie.

Zmarł w 1987 r. Spoczywa na cmentarzu przy ul. Grabiszyńskiej we Wrocławiu.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec