Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Stanisław
Gnot

Urodził się 10 października 1946 r. w Przemyślu. Tu w roku 1964 ukończył II Liceum Ogólnokształcące. Studia matematyczne na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego ukończył w roku 1969. Stopień doktora nauk matematycznych uzyskał w 1974 r. w Instytucie Matematycznym PAN we Wrocławiu na podstawie rozprawy pt. „Średnia efektywność układów blokowych”. W tym samym roku został zatrudniony jako adiunkt w Instytucie Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN we Wrocławiu, gdzie pracował nieprzerwanie przez 10 lat. Tutaj był głównym konsultantem w zakresie metod matematycznych i statystycznych wielu prac doktorskich i habilitacyjnych pracowników naukowych tego Instytutu. Stopień doktora habilitowanego nauk matematycznych uzyskał w 1984 r. na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego na podstawie rozprawy pt. „Estymacja komponentów wariancyjnych w modelach liniowych”). Tuż po habilitacji podjął pracę na stanowisku docenta w Katedrze Matematyki Akademii Rolniczej we Wrocławiu.

Tytuł naukowy profesora otrzymał w roku 1991. W latach 1991–1994 był kierownikiem Katedry Matematyki i Zakładu Statystyki Akademii Rolniczej we Wrocławiu. W latach 1990–1994 był także zatrudniony w Instytucie Matematyki Politechniki Opolskiej. W latach 1988–1990 pełnił funkcję Przewodniczącego Komisji ds. Statystyki Matematycznej przy Komitecie Nauk Matematycznych PAN. Jesienią 1994 r. podjął pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Tadeusza Kotarbińskiego w Zielonej Górze, gdzie do roku 1997 był kierownikiem Zakładu Probabilistyki i Statystyki Matematycznej Instytutu Matematyki, a w latach 1997–1999 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu ds. naukowych. W latach 1996–1999 był prorektorem ds. nauki i współpracy z zagranicą. W 1999 r. podjął pracę na Politechnice Zielonogórskiej w Instytucie Matematyki na stanowisku profesora zwyczajnego, a od września 2001 r. w Instytucie Matematyki Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Opublikował ponad 60 prac naukowych w renomowanych czasopismach o zasięgu międzynarodowym (ponad 20 z Listy Filadelfijskiej), głównie z estymacji i testowania hipotez dotyczących parametrów modeli liniowych oraz z teorii eksperymentu.

Był promotorem 3 prac doktorskich (na ukończeniu był 4. doktorat – zabrakło zaledwie paru tygodni). Wykonał 22 recenzje prac doktorskich, 3 recenzje prac habilitacyjnych i 2 recenzje w sprawie ubiegania się o tytuł naukowy profesora. Wydał monografię pt. „Estymacja komponentów wariancyjnych w modelach liniowych”.

Odbył kilka staży zagranicznych (Tampere, Dortmund, Londyn, Lizbona, Bratysława); brał udział w kilkunastu konferencjach zagranicznych, zwykle wygłaszając wykład. Był uznanym organizatorem lub współorganizatorem wielu konferencji naukowych krajowych i międzynarodowych Był kierownikiem lub głównym wykonawcą kilku projektów badawczych – grantów KBN oraz wielu finansowanych przez różne resorty ministerialne.

Zmarł 9 kwietnia 2002 r. po długiej i ciężkiej chorobie. Został pochowany na cmentarzu pw. Św. Rodziny we Wrocławiu przy ul. Smętnej.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec