Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Zygmunt
Sobczak

Urodził się 25 kwietnia 1921 r. w Kotlinie, pow. Jarocin. Gimnazjum i liceum humanistyczne ukończył w Pleszewie. Studia na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu odbył w latach 1946–1950, a studia weterynaryjne w latach 1951–1955 w WSR we Wrocławiu. Pracę doktorską pt. „Próby stosowania soli amonowych w żywieniu przeżuwaczy” wykonał pod kierunkiem prof. dr. Zygmunta Ruszczyca, uzyskując stopień doktora nauk rolniczych w roku 1960. Stopień doktora habilitowanego otrzymał w roku 1974 na podstawie rozprawy pt. „Wpływ różnych zawartości wapnia i fosforu w paszy na efekty produkcyjne młodego bydła opasowego i niektóre wskaźniki fizjologiczne”. Tytuł profesora nadzwyczajnego nadano mu w roku 1987. 

Staże naukowe odbył w Katedrze Dietetyki Wydziału Weterynarii WSR w Brnie (CSSR), w Katedrze Żywienia Zwierząt w Państwowej Szkole Weterynaryjnej w Alfort-Seine (Francja), w Zakładzie Hodowli Koni WSR w Kaposwar (Węgry) i w Zakładzie Hodowli Koni WSR w Brnie w roku 1975.

W roku 1950 rozpoczął pracę w Katedrze Szczegółowej Hodowli i Żywienia Zwierząt Wydziału Rolniczego Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu; od roku 1952 zatrudniony w Katedrze Żywienia Zwierząt WSR we Wrocławiu w charakterze asystenta, a od 1963 r. na stanowisku adiunkta. W okresie 1963–1969 pracował w Instytucie Zootechniki ZZD Czechnica na stanowisku wicedyrektora ds. nauki. W 1969 r. wrócił na Uczelnię na stanowisko adiunkta w Katedrze Hodowli Bydła i Koni z ukierunkowaniem badań i dydaktyki na hodowlę koni. W 1975 r. zorganizował Zakład Hodowli Koni i przy nim klub jeździecki ZAGON, którym opiekował się do roku 1991. Po uzyskaniu tytułu naukowego profesora został kierownikiem Zakładu Hodowli Koni.

W latach 1954–1963 był członkiem zarządu Rady Zakładowej ZNP, 1957–1963 delegat pomocniczych pracowników naukowych do rady Wydziału Zootechnicznego oraz senatu Uczelni. Od roku 1968 był wiceprzewodniczącym

koła PTZ we Wrocławiu, w latach 1975–1990 jego przewodniczącym, a w latach 1990–1993 członkiem Zarządu Głównego PTZ. W latach 1970–1996 należał do Zarządu Wojewódzkiego Związku Hodowli Koni we Wrocławiu, a w latach 1972–1993 Zarządu Poznańskiego Związku Hodowców Koni. Był członkiem Rady Naukowo-Technicznej przy Ministrze Rolnictwa ds. hodowli koni oraz Rady Hodowlanej przy Polskim Związku Hodowców Koni (PZHK). W latach 60. konsultant Ministra Rolnictwa ds. skarmiania mocznika oraz członek Rady Naukowo-Technicznej ds. żywienia zwierząt.

Promotor 6 doktorantów; opiekun 109 prac magisterskich. Był recenzentem 2 prac doktorskich, 2 podręczników, 10 projektów naukowo-badawczych, ok. 60 prac naukowo-badawczych i różnych artykułów. W dorobku posiada 160 publikacje, w tym 74 oryginalne prace twórcze. Brał udział w 9 kongresach międzynarodowych. Do jego osiągnięć należy upowszechnienie mocznika w żywieniu przeżuwaczy w Polsce, suszów z roślin okopowych i kukurydzy, zakiszanie traw podsuszonych oraz opracowanie programu hodowli koni śląskich.

Wyróżniony – Złotym Krzyżem Zasługi, Polonia Restituta, medalem „Zasłużony dla AR we Wrocławiu”, Złotą Odznaką Polskiego Związku Hodowców Koni, Honorową Odznaką PTZ, 2 nagrodami Ministra Szkolnictwa Wyższego i 14 nagrodami Rektora.

Zmarł 1 czerwca 2001 r. i został pochowany na cmentarzu parafialnym Św. Rodziny przy ul. Smętnej.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec