Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Julian
Perkal

Urodził się 24 kwietnia 1913 r. w Łodzi. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnym mieście, a liceum w Sieradzu. W latach 1932–1937 studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1950 r. obronił na Wydziale Przyrodniczo-Matematycznym Uniwersytetu Wrocławskiego pracę doktorską pt. „Uwagi o oznaczeniach objętości pni drzewnych” (promotor – prof. dr hab. Hugo Steinhaus). W 1955 r. objął stanowisko docenta, a dwa lata później otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego.

Po studiach, aż do wybuchu II wojny światowej, pracował jako technik w prywatnym biurze mierniczym. W okresie wojny przebywał w Uzbekistanie, gdzie również pracował jako mierniczy. Po powrocie w 1946 r. z Uzbekistanu osiedlił się we Wrocławiu i rozpoczął pracę na Uniwersytecie i Politechnice na stanowisku starszego asystenta w Katedrze profesora Steinhausa. Od 1949 r. pracował również w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk na stanowisku adiunkta.

W 1962 r. odbył 6-miesięczny staż naukowy na Uniwersytecie Berkeley (USA).

We wrześniu 1951 r. podjął pracę w Wyższej Szkole Rolniczej we Wrocławiu, na Wydziale Rolniczym, na stanowisku zastępcy profesora w Katedrze Statystyki. Jednocześnie został kierownikiem Katedry Statystyki. Od początku października 1952 do końca lutego 1953 r. był prodziekanem na Wydziale Rolniczym. We wrześniu 1953 r., po zakończeniu pracy w WSR, kontynuował pracę na Uniwersytecie Wrocławskim. Był kierownikiem Katedry Zastosowań Matematyki (1960–1965) i przez dwa lata (1956–1958) dziekanem Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii UW. W 1964 r. został powołany na okres 3 lat na członka Rady Naukowej Instytutu Biologii Stosowanej WSR we Wrocławiu. Był również kierownikiem Działu Zastosowań Przyrodniczych, Gospodarczych i Technicznych oraz członkiem Rady Naukowej Instytutu Matematycznego PAN, Komitetu Nauk Matematycznych PAN, Prezydium Komisji Antropometrii PAN, Komisji Terapii Wydziału VI Nauk Medycznych PAN,

Rady Naukowej Zakładu Antropologii PAN, kuratorem Zakładu Statystyki i Metod Matematycznych Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, redaktorem naczelnym „Listów Biometrycznych”, prezesem Oddziału Wrocławskiego Polskiego Towarzystwa Matematycznego, członkiem Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego oraz innych towarzystw naukowych krajowych i zagranicznych. Był współzałożycielem i pierwszym prezesem Polskiego Towarzystwa Biometrycznego.

Był promotorem 6 prac doktorskich. Opublikował 91 prac naukowych. Jego trzytomowy podręcznik pt. „Matematyka dla rolników i przyrodników” został wyróżniony nagrodą Ministra Szkolnictwa Wyższego. Prawie wszystkie spośród jego prac dotyczą zastosowań matematyki. Opracował zarówno konkretne zagadnienia praktyczne antropologii, medycyny, dendrometrii, biologii i rolnictwa, jak też ogólne metody przydatne w różnych dziedzinach nauk eksperymentalnych. Był jednym z najbliższych współpracowników profesora Steinhausa i kontynuatorem wielu jego pomysłów i osiągnięć naukowych.

Rezultaty swoich prac prezentował na wielu konferencjach naukowych, m.in. w Czechosłowacji, Francji, Niemczech i na Węgrzech.

Zmarł 17 września 1965 r. Pochowany został na cmentarzu przy ul. Grabiszyńskiej we Wrocławiu.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec