Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Krzysztof
Parylak

Urodził się 2 stycznia 1947 r. w Starych Rochowicach. Po ukończeniu liceum ogólnokształcącego w Jaworze rozpoczął studia na Wydziale Melioracji Wodnych Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu. W 1971 r. został zatrudniony na stanowisku asystenta w Zakładzie Gruntoznawstwa i Budownictwa Ziemnego w Instytucie Budownictwa Wodnego Akademii Rolniczej we Wrocławiu, gdzie po odbyciu stażu w Instytucie Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku w 1979 r. obronił pracę doktorską pt. „Wytrzymałość na ścinanie niestabilizowanych i stabilizowanych wapnem popiołów z węgla kamiennego jako materiału do nasypów konstrukcyjnych”, napisaną pod kierunkiem prof. Bolesława Brosia, uzyskując stopień doktora nauk technicznych. Ten okres, poczynając od I roku studiów, to także dziesięcioletnia artystyczna i organizacyjna działalność w pierwszym w historii Uczelni chórze Akademii Rolniczej.

Od roku 1980 współorganizował struktury Założycielskiego Komitetu NSZZ Solidarność AR, a po jego delegalizacji w latach 1982–1989 kontynuował niepodległościową działalność związkową, współtworząc jej podziemne struktury.

W roku 2000 na Wydziale Budownictwa Politechniki w Gliwicach na podstawie pracy pt. „Charakterystyka cech kształtu cząstek drobnoziarnistych gruntów niespoistych i jej znaczenie w ocenie wytrzymałości” uzyskał stopień doktora habilitowanego w dyscyplinie budownictwo o specjalności geotechnika, a w 2003 r. został mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego.

Najistotniejszym polem osiągnięć jest rozwijana od ponad 15 lat tematyka badań podstawowych, dotyczących cech kształtu cząstek gruntów drobnoziarnistych i ustalania jednoparametrowego związku pomiędzy tymi cechami a innymi fizycznymi i mechanicznymi cechami gruntów. Kontynuując rozwój tej tematyki, promował 2 prace doktorskie obronione na Wydziale Budownictwa Politechniki w Gliwicach (2005) i na Politechnice Wrocławskiej (2008). Dalszy rozwój i promotorstwo kolejnego doktoratu pozwalają mówić o kształtowaniu krajowej szkoły w tej tematyce. Działalność naukowa w dziedzinie nauk stosowanych to zagadnienia fundamentowania oraz budownictwa wodnego i ziemnego.

Był autorem ponad 70 oryginalnych prac naukowych, 1 patentu i uczestniczył w ponad 25 konferencjach, w tym 8 zagranicznych. Był recenzentem doktoratu, artykułów obcojęzycznych czasopism oraz grantów unijnych i KBN. Wykonał ponad 340 niepublikowanych opracowań studialno-naukowych, projektów i ekspertyz, a w tym nadzory naukowe nad budową 4 zapór wodnych i stopnia wodnego w Malczycach. Pełnił funkcje w organach kolegialnych i komisjach Uczelni, w tym przewodniczył Wydziałowej Komisji Badań Naukowych. Wypromował ponad 45 prac magisterskich.

Jest członkiem organizacji oraz stowarzyszeń naukowych i zawodowych; International Society for Soil Mechanics and Geotechnical Engineering, International Society of Geosynthetics, Polskiego Komitet Geotechniki (wiceprezydent), Sekcji Konstrukcji Hydrotechnicznych Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN (wiceprzewodniczący), Sekcji Geotechniki i Budownictwa Podziemnego KILiW PAN, członek Prezydium Dolnośląskiej Izby Inżynierów Budownictwa. Przez 21 lat pełnił funkcję eksperta ds. bezpieczeństwa budowli piętrzących w RZGW we Wrocławiu.

Uzyskał uprawnienia konstrukcyjno-budowlane wykonawcze i projektowe oraz uprawnienia rzeczoznawcy budowlanego w specjalnościach: geotechnika, hydrotechniki, Certyfikat Polskiego Komitetu Geotechniki oraz uprawnienia rzeczoznawcy SITWM NOT w specjalnościach geologia, geotechnika.

Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Srebrną Odznaką Izby Inżynierów Budownictwa oraz Srebrną Odznaką SITWiM NOT. Otrzymał 16 nagród Rektora.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec