- Profesorowie -

Urodził się 10 lutego 1917 r. w Torna na Węgrzech. Szkołę średnią (Gimnazjum Humanistyczne) ukończył w Trembowli w 1936 r. W tym samym roku rozpoczął studia w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, które przerwał w 1942 r. z powodu okupacji niemieckiej, podejmując pracę zarobkową jako urzędnik księgowości. W lipcu 1945 r. przyjechał do Wrocławia, gdzie jako członek Straży Akademickiej brał udział w ochronie i zabezpieczaniu mienia Uczelni oraz w jej odbudowie. Równocześnie pracował społecznie w organizacji życia studenckiego jako pierwszy Prezes Studenckiego Koła Naukowego i członek założyciel AZS.

1 grudnia 1945 r. na propozycję ówczesnego Prodziekana Wydziału Weterynaryjnego prof. Gustawa Poluszyńskiego został mianowany asystentem przy Katedrze Zoologii i Parazytologii Wydziału Weterynaryjnego Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. W pierwszych latach oddawał się głównie pracy wychowawczej i dydaktycznej, prowadząc ćwiczenia z biologii, zoologii i parazytologii na Wydziałach: Weterynaryjnym, Zootechnicznym i Rolniczym oraz Lekarskim i Farmaceutycznym. W 1950 r. ukończył studia i uzyskał dyplom lekarza weterynaryjnego. Jako pracownik dydaktyczno-naukowy, pomimo wielu zadań, w dalszym ciągu pracował społecznie, pełniąc wiele odpowiedzialnych funkcji: członka zarządu Koła Asystentów Wydziału Weterynaryjnego, współzałożyciela i wiceprezesa Kasy Zapomogowo-Pożyczkowej przy ZOZ oraz męża zaufania na macierzystym Wydziale. Po wykonaniu pracy doktorskiej pt. „Odczyn aglutynacyjny z lateksem w diagnostyce włośnicy” w 1963 r. został mianowany adiunktem. Temat ten był wykładnikiem jego zainteresowań dotyczących głównie zjawisk immunologicznych zachodzących w przebiegu chorób inwazyjnych, a zwłaszcza włośnicy. Zakończona w 1975 r. rozprawa habilitacyjna pt. „Wpływ immunosupresorów na przebieg doświadczalnej włośnicy świnek morskich” była dalszym rozwinięciem zainteresowań dotyczących aspektów odporności komórkowej i humoralnej w przebiegu włośnicy.

Od 1965 r. brał udział w długofalowych zespołowych badaniach w ramach współpracy z USA: grant nr FG-Po-210 „Badania nad włośnicą ze szczególnym uwzględnieniem immunologii i terapii”, grant nr FG-Po-306 „Badania nad istotą odporności w chorobach pasożytniczych ze szczególnym uwzględnieniem włośnicy”. Podczas niespełna 30-letniego stażu pracy wiele wysiłku włożył w uprawianie i unowocześnianie metod nauczania oraz całego procesu dydaktycznego z zoologii, parazytologii i biologii – zarówno dla studentów naszej Uczelni, jak i dla terenowych lekarzy weterynaryjnych, uczestników kursów dokształcających. Po śmierci prof. G. Poluszyńskiego i prof. Z. Kozara przez kilka semestrów wykładał i egzaminował studentów z parazytologii. W 1971 r. został kierownikiem zespołu dydaktycznego z biologii i wykładowcą tego przedmiotu na Wydziale Weterynaryjnym.

Przez cały okres pracy zawodowej na Uczelni poświęcał bardzo dużo czasu młodzieży akademickiej (opiekun roku grup studenckich oraz koła naukowego). Pomimo dużych wymagań stawianych studentom na zajęciach dydaktycznych cieszył się ich szacunkiem i uznaniem, czego wyrazem były wyróżnienia oraz uzyskany dyplom honorowego członka AZS. W 1971 r. uzyskał nagrodę Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego za szczególne osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno-wychowawczej oraz organizacji procesu dydaktycznego.

W bardzo trudnym okresie lat osiemdziesiątych pełnił funkcję prodziekana (1981–1982), a następnie dziekana Wydziału (1982–1987).

Zmarł 16 lipca 2008 r. i spoczywa na cmentarzu „Na Skowroniej Górze” we Wrocławiu.