Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Bronisław
Gancarz

Urodził się 29 października 1912 r. w Winnikach – obecnie Lwów Winniki. Po ukończeniu szkoły podstawowej, a następnie 8-klasowego państwowego gimnazjum we Lwowie, w latach 1933–1934 odbył służbę wojskową w szkole podchorążych rezerwy.

W latach 1934–1939 studiował na Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie, gdzie 18 marca 1939 r. uzyskał absolutorium.

Od września 1942 r. do marca 1943 r. pracował na stanowisku asystenta naukowego w Państwowej Weterynaryjnej Pracowni Rozpoznawczej w Krakowie. W latach 1943–1944 był asystentem naukowym w Katedrze Chorób Wewnętrznych Lekarsko-Weterynaryjnych Kursów Zawodowych we Lwowie. W 1944 r. ponownie objął stanowisko asystenta Katedry Chorób Wewnętrznych Lwowskiego Weterynaryjnego Instytutu, gdzie pracował do 1946 r. W międzyczasie był asystentem w Katedrze Biochemii u profesora Moraczewskiego. Od maja 1946 został zaangażowany początkowo jako starszy asystent, a od 1947 r. jako adiunkt w Katedrze Chorób Wewnętrznych Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu.

W latach 1947–1949, oprócz zajęć w Katedrze Chorób Wewnętrznych, prowadził wykłady z biologii na kursiewstępnym Politechniki we Wrocławiu. W 1949 r. doktoryzował się na podstawie pracy pt. „Leptospiroza psów”.

W 1951 r. po śmierci kierownika Katedry prof. Markowskiego został mianowany zastępcą profesora, a w 1952 r. – kierownikiem Katedry Chorób Wewnętrznych. Funkcję tę pełnił do przejścia na emeryturę w 1983 r. W 1954 r. otrzymał nominację na docenta, a w 1960 r. – na profesora nadzwyczajnego.

W latach 1953–1956 pełnił obowiązki prodziekana, a od 1962 do 1964 r. dziekana Wydziału Medycyny Weterynaryjnej.

W 1953 i 1955 r. przebywał w Katedrze Chorób Wewnętrznych Akademii Medycyny Weterynaryjnej w Budapeszcie, a w roku 1958 w Klinice Chorób Wewnętrznych Tierärztliche Hochschule w Wiedniu, w której odbywał 8-miesięczny staż.

Był promotorem 13 doktorantów. Jego dorobek stanowi 87 pozycji ogłoszonych drukiem. Jest autorem podręczników dla studentów: „Choroby układu trawiennego i przemiany materii zwierząt, Choroby układu moczowego zwierząt”, „Choroby układu oddechowego i krążenia, Choroby układu nerwowego zwierząt”.

Jego główne zainteresowania naukowe skupiają się wokół kwestii związanych ze schorzeniami morzyskowymi koni i chorobami przemiany materii u bydła.

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego, Medalem 10-lecia PRL, Odznaką 15-lecia Wyzwolenia Dolnego Śląska oraz medalem „Zasłużony Nauczyciel PRL”.

Zmarł 17 maja 2002 r., pochowany na cmentarzu parafialnym Św. Rodziny we Wrocławiu.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec