Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Cezariusz
Bryk

Urodził się 11 lutego 1928 r. w Rypinie w województwie bydgoskim. Po wybuchu wojny deportowany do ZSRR przebywał w Północnym Kazachstanie, pracując fizycznie, kolejno jako pracownik rolny, kowal, ślusarz, traktorzysta i kombajnista. Po powrocie do Polski w czerwcu 1946 r. osiedlił się wraz z matką w Wałczu (woj. zachodniopomorskie).

Ukończył Liceum Ogólnokształcące dla pracujących oraz zaoczne Liceum Pedagogiczne w Złotowie dla czynnych nauczycieli. W tym czasie pracował jako nauczyciel w Wałczu. W 1950 r. przyjęty został na Wydział Mechaniczny Politechniki Wrocławskiej. W 1954 r. otrzymał dyplom inżyniera o specjalności Budowa Maszyn Rolniczych i podjął pracę jako asystent na zorganizowanym w tym czasie Wydziale Mechanizacji Rolnictwa Politechniki Wrocławskiej. W roku 1956 uzyskał stopień magistra. W tym samym roku został zakwalifikowany na studia aspiranckie w ZSRR. Aspiranturę ukończył obroną pracy kandydackiej pt. „Badania wpływu siarczków na proces tarcia i zużycia” w Moskiewskiej Akademii Rolniczej im. A.K. Tymirazewa, otrzymując tytuł kandydata nauk technicznych.

W roku 1961 podjął pracę w Katedrze Części Maszyn (Podstaw Konstrukcji Maszyn) Wydziału Mechanicznego Politechniki Wrocławskiej na stanowisku adiunkta. Od roku 1966 pracował jako kierownik pracowni maszyn i urządzeń dołowych Zakładów Badawczych i Projektowych Miedzi „Cuprum” we Wrocławiu przy Kombinacie Górniczo-Hutniczym Miedzi w Lubinie. W roku 1969 decyzją Ministra Przemysłu Ciężkiego powołany został na stanowisko samodzielnego pracownika naukowo-badawczego, z jednoczesnym kierowaniem pracownią maszyn i urządzeń dołowych.

Od 1971 r. pracował w Instytucie Mechanizacji Rolnictwa Akademii Rolniczej we Wrocławiu na stanowisku starszego wykładowcy. W 1973 r. mianowany został na stanowisko docenta, na którym pracował do 30 września 1982 r., do momentu przejścia na wcześniejszą emeryturę.

W pracy naukowej zajmował się tarciem i zużyciem części maszyn, będąc uznawanym w kraju tribologiem. Jego zainteresowania naukowe dotyczyły między innymi zużycia łożysk ślizgowych i trwałości elementów maszyn rolniczych pracujących w glebie. Zajmował się także projektowaniem siewników zbożowych i opryskiwaczy ciągnikowych. Był autorem kilku patentów i wzorów użytkowych. Był promotorem ponad 50 prac magisterskich oraz 2 prac doktorskich.

Zmarł 5 lutego 1991 r. i pochowany został na cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec