Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Bolesław
Broś

Urodził się 16 listopada 1921 r. w Borysławiu, woj. lwowskie. Szkołę powszechną i VIII Gimnazjum im. Kazimierza Wielkiego ukończył we Lwowie w 1940 r. Studia wyższe odbywał na Wydziale Inżynierii Politechniki Lwowskiej w latach: 1940–1944, kończąc je egzaminem dyplomowym w roku 1948 na Wydziałach Politechnicznych Akademii Górniczej w Krakowie i uzyskując tytuł magistra inżyniera budownictwa lądowego. Stopień doktora nauk technicznych otrzymał w roku 1964 na Politechnice Wrocławskiej na podstawie rozprawy pt. „Wpływ ruchu odkształcalnej ściany oporowej na parcie gruntu sypkiego” (promotor – prof. dr inż. Igor Kisiel). Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1976 r., a profesora zwyczajnego nauk technicznych w 1989 r. Specjalnością naukową profesora jest budownictwo i inżynieria geotechniczna. Odbył staże naukowe w Wielkiej Brytanii (Londyn, Imperial College, University of London, 1967–1968), a także w Norwegii (Oslo, 1975 oraz jako stypendysta międzynarodowego stypendium im. K. Terzaghiego w latach: 1976 i 1985 w Norweskim Instytucie Geotechnicznym).

Kierownik Katedry Gruntoznawstwa i Budownictwa Ziemnego (1956–1970), kierownik Zakładu Geotechniki (1974–1978), a następnie Zakładu Fundamentowania i Konstrukcji Inżynierskich (1979–1982) w Instytucie Budownictwa Wodnego i Ziemnego. Pełnił funkcję opiekuna studenckiego ruchu naukowego (1970–1989) oraz uczestniczył w działalności Komisji Dyscyplinarnej dla studentów (1962–1972). Przewodniczący Senackiej Komisji ds. Inwestycji, Remontów i Gospodarki Lokalami (1981–1992). Członek Rady Naukowej Instytutu Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku (1981–1992), członek Prezydium Rady Naukowej Instytutu Badawczego Dróg i Mostów w Warszawie (1977–1990).

Był promotorem 9 doktoratów oraz 35 prac magisterskich. Opracował 21 recenzji w przewodach doktorskich oraz 3 recenzje w przewodach habilitacyjnych. Był opiniodawcą o nadanie tytułu naukowego profesora w 4 przypadkach, w tym 1 za granicą (Uniwersytet w Rostocku). Był trzykrotnie opiniodawcą w sprawie powołania na stanowisko docenta. Autor 83 publikacji naukowych, w tym 25 w językach obcych oraz ok. 330 ekspertyz, recenzji, opinii i prac badawczych nieopublikowanych. Wyniki swoich badań prezentował na licznych konferencjach zagranicznych, m.in.: Brno (1966), Madryt (1972), Brighton (1979), Warna (1980), Lipsk (1980, 1984), Genewa (1981), Stockholm (1981), Helsinki (1983), Budapeszt (1984), San Francisco (1985), Nottingham (1987), Pekin (1989), Glasgow (1990). Wykładał na Uniwersytecie w Rostocku w latach: 1978, 1986 i 1988 oraz prowadził seminaria od 1978 do 1988. W latach: 1978–1990 wykładał budownictwo ziemne na Politechnice Wrocławskiej.

Od przybycia do Wrocławia w sierpniu 1945 r. przez 17 lat zaangażowany był w odbudowę wielu obiektów ze zniszczonych w czasie wojny we Wrocławiu i na Ziemiach Zachodnich, począwszy od zabytkowego Ratusza i Państwowej Fabryki Wagonów.

Długoletnia działalność naukowa obejmuje zagadnienia właściwości geotechnicznych podłoża oraz problematykę fundamentowania we Wrocławiu, właściwości aktywnych gruntów spoistych, parcia gruntu, osuwisk oraz ich stabilizacji, problematykę budownictwa ziemnego. Długoletnia współpraca z praktyką sprowadza się do zagadnień bezpiecznego składowania i wykorzystania odpadów powęglowych i odpadów energetycznych dla jednostek Dolnośląskiego Zagłębia Węglowego i kilkunastu elektrowni w południowo-zachodniej Polsce oraz do zagadnień budowy zapór ziemnych dla zbiorników wodnych.

Nagrodzony licznymi odznaczeniami państwowymi i resortowymi, w tym m.in.: nagrodą Ministra Budowy Miast i Osiedli (1964), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), tytułem „Zasłużony Nauczyciel” (1986), Odznaką Budowniczego Wrocławia (1968) i Złotą Odznaką „Zasłużony dla Energetyki” (1984). Wyróżniony 16 nagrodami Rektora Akademii Rolniczej we Wrocławiu.

Zmarł 26 stycznia 2006 roku. Został pochowany na Cmentarzu św. Rodziny przy ul. Smętnej we Wrocławiu [ID grobu: 10109, Sektor: 8, Rząd: 23, Nr w rzędzie: 39].

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec