Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Antoni
Żebracki

Prof. Żebracki urodził się w 1914 r. w Sanoku. Studia ukończył w Akademii Medycyny Weterynaryjnej. Podczas okupacji był lekarzem weterynarii na torze wyścigów konnych we Lwowie, a następnie pracował w okolicach Przeworska. W 1944 r. włączył się do tworzenia zrębów Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w lublinie, a w nim Wydziału Weterynaryjnego.

W 1948 r. prof. Antoni Żebracki został zastępcą profesora i objął kierownictwo Katedry Położnictwa i Patologii Rozrodu Wydziału Weterynaryjnego. Pracę doktorską wykonał w 1951 roku pod kierunkiem prof. Kulczyckiego. Kierownikiem Katedry Położnictwa w Lublinie pozostawał 13 lat, tj. do 1961 r. Należy podkreślić niezwykły szerokie kontakty pracowników Katedry z praktyką weterynaryjną, co było możliwe dzięki dużym uzdolnieniom Profesora do operacyjnej i zachowawczej terapii zwierząt.

W latach 1958-1959 odbył staż naukowy w Klinice Położniczej Wiedeńskiego Uniwersytetu Medycyny Weterynaryjnej. Habilitował się w 1961 roku w zakresie metody biopsji macicy w rozpoznawaniu endometritis u klaczy. W 1961 r. został kierownikiem Zakładu Andrologii i Sztucznego Unasieniania. 1969 r. prof. Żebracki przeniósł się do Olsztyna, gdzie objął kierownictwo Katedry Położnictwa na Wydziale Weterynaryjnym ówczesnej WSR. W 1975 roku uzyskał tytułu profesora. Na ten okres pracy Profesora przypadają intensywne badania w zakresie:

- zaburzeń płodności na tle poporodowych nieżytów błony śluzowej macicy;

- zastosowania metody metafilaktyki w zwalczaniu zaburzeń tzw. syndromu okołoporodowego;

- opracowania programu rozrodu bydła z uwzględnieniem przenoszenia zarodków rasy holsztyńsko-fryzyjskiej.

Profesor wprowadził do nauki światowej pojęcia i definicji syndromu metritis mastitis hypogalactiae u krów. Utrzymywał liczne kontakty naukowe z uniwersytetami w Niemczech, Czechach, Austrii, Francji i USA. Wielokrotnie uczestniczył w międzynarodowych konferencjach i kongresach. Był aktywnym członkiem wielu towarzystw naukowych i komitetów PAN, organizatorem krajowych i międzynarodowych sympozjów naukowych.

W 1984 r. prof. Żebracki przeszedł na emeryturę. W Jego dorobku pozostaje łącznie ok. 280 publikacji naukowych, artykułów, ekspertyz w tym 25 opublikowanych w renomowanych czasopismach zagranicznych. Był także współautorem 4 opracowań podręcznikowych i skryptów. Wypromował 3 magistrów zootechników, 14 doktorów nauk weterynaryjnych oraz opiekował się 4 przewodami habilitacyjnymi. Kilku Jego wychowanków osiągnęło tytuły naukowe profesora.

Po przejściu na emeryturę poświęcił się społecznej pracy zawodowej, głównie w samorządzie lekarsko-weterynaryjnym. Za zasługi dla zawodu Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna wyróżniła Profesora swoim prestiżowym Medalem Honorowym. Nie pozostawał nieczuły także na zmiany polityczno-społeczne, jakie miały miejsce w kraju na przełomie lat 80 i 90; był między innymi działaczem Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność”.

Za wkład pracy w rozwój nauki i kształcenie kadr został wyróżniony wieloma medalami i odznaczeniami m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, odznakami: Zasłużony Pracownik Rolnictwa, Zasłużony dla Warmii i Mazur.

Prof. Żebracki był człowiekiem o różnorodnych zainteresowaniach, wysokiej kulturze, nienagannych manierach, erudycji i wspaniałym poczuciu humoru. Pogodę i hart ducha potrafił zachować mimo ciężkich tragedii osobistych, jakie Go nie ominęły oraz licznych trudności zawodowych wynikających z nieakceptowania przez Profesora porządku społeczno-politycznego, jaki panował w kraju do 1989 r.

Najbliższych współpracowników nauczył odwagi naukowej, otwartości na świat oraz dążenia do ciągłego doskonalenia się. Potrafił przy tym stworzyć w zespole ciepłą atmosferę koleżeństwa, sympatii i przyjaźni, przekraczającą znacznie granice życia zawodowego.

Prof. dr hab. Antoni Żebracki zmarł 29 stycznia 1998 r., jest pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Olsztynie przy ulicy Poprzecznej.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec