Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Kazimierz
Wilk

Urodził się 27 lutego 1925 r. w Starym Korczynie. W 1951 r. ukończył Wydział Rolniczy Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Stopień doktora nauk rolno-leśnych uzyskał w marcu 1960 r. na Wydziale Rolniczym Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu na podstawie rozprawy pt. „Przemiana związków próchnicznych na glebach lekkich przy niektórych zabiegach agrotechnicznych”. Stopień doktora habilitowanego nauk rolniczych otrzymał w listopadzie 1964 r. na Wydziale Rolniczym WSR we Wrocławiu po przedłożeniu rozprawy pt. „Studia nad frakcjonowaniem związków próchnicznych w glebach o różnym użytkowaniu rolniczym”.

Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w lipcu 1976 r., natomiast profesora zwyczajnego w lipcu 1988 r.

Odbył zagraniczne długoterminowe staże naukowe, m.in. w Instytucie Gleboznawstwa w Moskwie oraz w Katedrze Gleboznawstwa w Leningradzie.

Na wrocławskiej Uczelni pracował na stanowiskach aspiranta w latach 1954–1958, asystenta 1958–1959, adiunkta 1960–1966, docenta 1966–1976, profesora nadzwyczajnego 1976–1988 i od 1988 r. do emerytury – profesora zwyczajnego.

Sekretarz Komisji Nauk Rolniczych Polskiej Akademii Nauk w latach 1974–1989 oraz sekretarz Oddziału Polskiego Towarzystwa Gleboznawstwa w latach 1958–1961. Senior budowy budynku przy ul. Grunwaldzkiej 53 przekazanego Uczelni w 1970 r.

Promotor 4 doktoratów oraz 32 prac magisterskich. Przetłumaczył trzy monografie naukowe z języka rosyjskiego z zakresu doświadczalnictwa wazonowego, fizjologicznych podstaw żywienia roślin oraz znaczenia molibdenu w rolnictwie.

Autor 75 publikacji naukowych oraz ok. 400 streszczeń i tłumaczeń z języka rosyjskiego i angielskiego zamieszczonych w „Przeglądzie Naukowej Literatury Rolniczej i Leśnej” (1964–1972). Wyniki swojej pracy naukowej prezentował na licznych konferencjach naukowych, m.in. w Moskwie, Pradze, Kesztehely. Członek międzynarodowej grupy roboczej krajów RWPG, zajmującej się oceną oddziaływania zabiegów nawozowych na cechy jakościowe roślin uprawnych, zwłaszcza zbóż.

Prowadził badania nad metodami określania próchnicy w różnych typach gleb o różnym użytkowaniu rolniczym, wpływem nawożenia mineralnego i organicznego na plony roślin uprawnych i właściwości agrochemiczne gleby, skutkami intensywnego nawożenia mineralnego i stratami składników mineralnych z gleby. Współautor metody frakcjonowania związków próchnicznych w glebach, szeroko wykorzystywanej w kraju i za granicą.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem 40-lecia PRL.

Zmarł 7 października 2000 r. Pochowany jest na cmentarzu na Kiełczowie we Wrocławiu.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec