Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Maria
Trzebińska

Urodziła się 21 grudnia 1896 r. w Kleszczówku, powiat suwalski. W Suwałkach ukończyła rosyjskie gimnazjum w roku 1913. W tymże roku rozpoczęła studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wydarzenia wojenne zmusiły ją do opuszczenia Krakowa. Po wojnie wstąpiła na Wydział Inżynierii Wodnej Politechniki Warszawskiej, który ukończyła w roku 1927.

Od początku pracy zawodowej (od 1928 r.) zajmowała się problematyką melioracji wodnych. Od roku 1939 pracowała w Biurze Urządzeń Rolnych jako projektant i kierownik robót na budowach w wielu województwach. Podczas okupacji hitlerowskiej pracowała jako geodeta i meliorant. W roku 1945 przybyła wraz z pionierami na Ziemie Zachodnie i rozpoczęła pracę w Wojewódzkim Urzędzie Ziemskim we Wrocławiu z tymczasową siedzibą w Cieplicach jako kierownik Oddziału Melioracji Rolnych. Organizowała służbę wodno-melioracyjną na Dolnym Śląsku i opracowała szereg ważnych dla rozwoju podupadłego rolnictwa projektów melioracyjnych.

W roku 1950 została powołana na stanowisko adiunkta w Katedrze Melioracji i Inżynierii Rolnej na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. Gdy w roku 1951 powstał Wydział Melioracji Wodnych, została zastępcą profesora, a od roku 1956 kierownikiem Katedry Melioracji Rolnych i Leśnych. Za osiągnięcia dydaktyczne i naukowe Centralna Komisja Kwalifikacyjna powołała ją w roku 1959 na stanowisko docenta.

Jej prace naukowe wywarły duży wpływ na teoretyczny i praktyczny rozwój dziedzin drenowania gruntów ornych, nawodnień użytków zielonych, ochrony przeciwpowodziowej, nawodnień deszczownianych oraz programowania urządzeń wodno-melioracyjnych na Dolnym Śląsku.

Członek Komitetu Melioracji, Łąkarstwa i Torfoznawstwa PAN, Wydziału Technicznego Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego, Polskiego Towarzystwa Meteorologicznego i Hydrologicznego.

Promotor 6 doktorantów. Recenzowała 8 prac doktorskich oraz wiele prac naukowych i opracowań projektowych.

Opublikowała 25 prac naukowych. Przeredagowała i uzupełniła 2 tomy podręcznika prof. Czesława Zakaszewskiego pt.„Melioracje Rolne”, który został oceniony jako jeden z najlepszych wówczas podręczników w Europie. Autorka wielu projektów i ekspertyz z dziedziny melioracji wodnych.

Była znanym i cenionym specjalistą w swojej dziedzinie. Pod jej kierunkiem ponad 60 studentów wykonało prace dyplomowe. Zorganizowała w ramach Katedry Zakłady Melioracji Rolnych, Melioracji Leśnych i Rolniczego Wykorzystania Ścieków, na czele których stanęli wychowankowie Katedry.

Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia PRL, Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrną Odznaką SITWM i Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego. Wyróżniona 2 nagrodami Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego oraz 7 nagrodami Rektora Akademii Rolniczej we Wrocławiu.

Zmarła 5 listopada 1968 r. Spoczywa na cmentarzu w Suchedniowie.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec