Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Stanisław
Klimentowski

Urodził się 1 października 1954 r. w Środzie Śląskiej. Po ukończeniu Technikum Weterynaryjnego w Jeleniej Górze w 1974 r. studiował w latach 1974–1979 na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Akademii Rolniczej we Wrocławiu, uzyskując dyplom lekarza weterynarii. Stopień naukowy doktora nauk weterynaryjnych nadała mu w 1984 r. Rada Wydziału Medycyny Weterynaryjnej AR we Wrocławiu na podstawie rozprawy doktorskiej pt. „Ocena przydatności metody chemiluminescencyjnej w diagnostyce białaczki limfatycznej P388 myszy i enzootycznej białaczki bydła”, a stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 1990 r. na podstawie dorobku naukowego i rozprawy habilitacyjnej pt. „Zakażenia prenatalne BLV (Bovine Leukemia Virus) u bydła i ich wpływ na wybrane wskaźniki odporności humoralnej i komórkowej”. Tytuł profesora otrzymał w 1995 r., zaś stanowisko profesora zwyczajnego w 2000 r.

W 1983 r. ukończył studia ekonomiczne na wrocławskiej Akademii Ekonomicznej, specjalizując się w zakresie ekonomiki weterynaryjnej. W latach 1984–1986 odbył staże naukowe w Niemczech w Instytucie Weterynaryjnym Uniwersytetu Georga-Augusta w Getyndze (4 mies.) i w Wyższej Szkole Weterynaryjnej w Hanowerze (12 mies.) oraz w latach 1990–1991 w Austrii na Uniwersytecie Medycyny Weterynaryjnej i w Federalnym Instytucie Weterynaryjnym w Wiedniu (6 mies.). W 1994 r. odbył ponownie dwumiesięczny staż naukowy w Wyższej Szkole Weterynaryjnej w Hanowerze, a w 1999 r. podobnie na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej w Monachium. Ponadto odbył wiele krótkoterminowych staży naukowych, m.in. w Puławach, Brnie, Nowym Sadzie, Hanowerze, Wiedniu i Monachium. Wszystkie studia i staże ukierunkowane były na nowoczesne metody rozpoznawania, zapobiegania oraz zwalczania chorób zakaźnych zwierząt.

Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Katedrze Epizootiologii i Klinice Chorób Zakaźnych Wydziału Weterynaryjnego AR we Wrocławiu, przechodząc w niej wszystkie szczeble awansu akademickiego. Specjalizował się w zagadnieniach dotyczących epizootiologii ogólnej i chorób zakaźnych zwierząt. W swoim dorobku naukowym posiada ponad 150 pozycji opublikowanych, w tym ponad 100 oryginalnych prac twórczych, współautorstwo dwóch podręczników i trzytomowej edycji „Vademecum Lekarza Weterynarii”. Był promotorem 7 zakończonych przewodów doktorskich i recenzentem 7 rozpraw habilitacyjnych.

Zainteresowania naukowo-badawcze dotyczyły głównie: etiopatogenezy, rozpoznawania i zwalczania enzootycznej białaczki bydła (EBB), epizootiologii i zwalczania zakażeń retrowirusowych u zwierząt domowych, zachowania się wybranych wskaźników odporności humoralnej i komórkowej w przebiegu naturalnych i doświadczalnych zakażeń wirusowych i bakteryjnych u zwierząt, rozpoznawania i zwalczania zakażeń wirusowych u zwierząt, wprowadzania nowych metod diagnostycznych do praktyki weterynaryjnej, wykorzystania w praktyce weterynaryjnej nowych chemioterapeutyków i biopreparatów.

Badania te mają zarówno dużą wartość poznawczą, jak też aplikacyjną wychodzącą naprzeciw potrzebom praktyki weterynaryjnej. Profesor przeprowadził dziesiątki wykładów, szkoleń i konsultacji, przyczynił się do uruchomienia wielu laboratoriów serologicznej diagnostyki EBB oraz zrealizował wiele wspólnych praktycznych rozwiązań w zakresie zwalczania EBB, a także innych chorób zakaźnych zwierząt. Był kierownikiem 8 projektów badawczych KBN, a w 5 innych projektach głównym wykonawcą.

Członek m.in. Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych, Polskiego Towarzystwa Immunologicznego, Polskiego Towarzystwa Mikrobiologicznego, Niemieckiego Towarzystwa Weterynaryjnego (DVG) oraz Europejskiego Towarzystwa Epizootiologii i Chorób Zakaźnych Zwierząt. Wygłaszał referaty na kongresach PTNW w Lublinie (1984), Warszawie (1988), Olsztynie (1992) i we Wrocławiu (1996). Brał udział w konferencjach zagranicznych w Hanowerze (1986), Norymberdze (1988), Kilonii (1990), Frankfurcie (1992) i w Bambergu (1994)) oraz w wielu sesjach i sympozjach naukowych w kraju. Zorganizował trzy Międzynarodowe Konferencje Naukowe pt. „Aktualne problemy w chorobach zakaźnych bydła” (1988, 1991, 1994), był współorganizatorem 5 Sympozjów Drobiarskich i X Kongresu PTNW, a także sympozjów i wystaw w ramach corocznych kongresów Pro Animali (1994–2000).

Pełnił funkcję prodziekana w latach 1996–1999 oraz był członkiem i przewodniczącym Sekcji Weterynaryjnej w KBN, członkiem Komitetu Nauk Weterynaryjnych PAN, Krajowej Komisji ds. Etyki Doświadczeń na Zwierzętach, Sekretarzem Naukowym Zarządu Głównego PTNW, członkiem Rady Naukowej Państwowego Instytutu Weterynaryjnego w Puławach oraz znanego czasopisma weterynaryjnego „Tieraerztliche Praxis”. Był ekspertem oceniającym projekty Programu TEMPUS, realizatorem na Uczelni programu Socrates/Erasmus oraz głównym autorem ewaluacji i akredytacji Wydziału Medycyny Weterynaryjnej w EAEVE, afiliowanym przy Komisji Edukacji UE.

Za wyróżniającą się aktywność naukowo-badawczą i dydaktyczno-organizacyjną otrzymał Nagrodę Zespołową stopnia II Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, nagrodę PTNW oraz 11 nagród indywidualnych i zespołowych Rektora AR we Wrocławiu. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

Zmarł 19 lutego 2002 r. Jest pochowany na cmentarzu przy ul. Grabiszyńskiej we Wrocławiu.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec