- Profesorowie -

Urodził się 5 grudnia 1923 r. w Czemierówce k. Nowogródka. Od 1935 r. uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. Zygmunta Augusta w Wilnie, gdzie zdał małą maturę w 1930 r. i egzamin dojrzałości w 1941 r. W latach 1941–1943, w czasie okupacji niemieckiej, pracował jako oborowy w rodzinnym majątku, uczestnicząc w szkoleniu i akcjach Armii Krajowej, a następnie przebywał w oddziałach leśnych jako dowódca drużyny „Kobuz”. Aresztowany w 1944 r. przez NKWD został wywieziony do Donbasu, gdzie był więziony w dwóch łagrach i zmuszony do katorżniczej pracy w kopalni węgla kamiennego. Zwolniony w końcu 1945 r. został przewieziony do Polski, gdzie w lutym 1946 r. zapisał się na Wydział Rolniczy Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej. Wykonując pracę magisterską pod kierunkiem prof. A. Tychowskiego, otrzymał dyplom w 1949 r. Na podstawie pracy doktorskiej pt. „Próby oceny jakości ziarna jęczmienia browarnego na przykładzie jęczmion zebranych w różnych terminach” (promotor – prof. A. Tychowski) Rada Wydziału Rolniczego nadała mu w 1961 r. stopień naukowy doktora nauk rolno-leśnych.

Jerzy Kiersnowski zajmował się badaniami z zakresu słodownictwa i piwowarstwa, gorzelnictwa rolniczego i przechowalnictwa produktów rolnych. We wszystkich tych dziedzinach stał się autorytetem naukowym w skali kraju. Swą wiedzę pogłębiał na stażach naukowych krajowych i zagranicznych, m.in. we Francji (1962–1963).

Jeszcze w czasie studiów – w 1948 r. został asystentem wolontariuszem w Katedrze Technologii Rolnej i Przetwórstwa Owocowo-Warzywnego. W 1949 r. został jej starszym asystentem, w 1955 r. adiunktem, a w 1968 r. został mianowany docentem.

Pełnił różne funkcje na Uczelni. Był przewodniczącym Rady Pedagogicznej Rolniczych Studiów Zaocznych, Wydziałowej Rady ds. Młodzieży oraz Komisji Dyscyplinarnej dla studentów, a także założycielem i wieloletnim opiekunem Studenckiego Koła Naukowego Technologów Żywności. Był wiceprzewodniczącym Rady Zakładowej ZNP oraz inicjatorem budowy stołówki i klubu pracowniczego w gmachu głównym Uczelni i seniorem budowy gmachu Technologii Żywności, której kompletne plany złożył władzom resortu. Był jednym z organizatorów Oddziału, a potem Wydziału Technologii Żywności. Współtworzył na Uczelni NSZZ Solidarność, będąc wiceprzewodniczącym jego Komitetu Założycielskiego i pierwszej Komisji Uczelnianej, za co w stanie wojennym był aresztowany i przez 3 miesiące internowany. Do chwili przejścia na emeryturę piastował stanowisko kierownika Zakładu. Do chwili obecnej prowadzi wykłady z przechowalnictwa produktów rolnych dla studentów stacjonarnych i niestacjonarnych.

Był członkiem Rad Naukowych Centralnego Laboratorium Przemysłu Rolnego oraz Instytutu Przemysłu Fermentacyjnego, a także Komisji Programowej przy Ministrze Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Należał do Zarządu Okręgu i Zarządu Głównego ZNP. Przez 3 kadencje był wiceprzewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego i członkiem Komisji Rewizyjnej Zarządu Głównego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Spożywczego NOT. Pełnił funkcję rzeczoznawcy tej organizacji oraz przez 2 kadencje przewodniczącego Komisji Rewizyjnej. Był współzałożycielem Oddziału Wrocławskiego Polskiego Towarzystwa Technologów Żywności i wiceprzewodniczącym Konwentu „Nasz Wrocław”.

Promotor jednej rozprawy doktorskiej i ponad 100 prac magisterskich. Opublikował ok. 40 prac, w tym 20 oryginalnych prac twórczych i 2 skrypty, a także opracował wiele recenzji i ekspertyz. Był współautorem 5 patentów.

Został uhonorowany licznymi odznaczeniami (25), w tym m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Armii Krajowej, medalem „Za zasługi dla Akademii Rolniczej we Wrocławiu”.