Strona główna   Strona główna
MUZEUM

- Profesorowie -

Jan
Zwierzchowski

Urodził się 23 września 1923 r. w Bydgoszczy. Tam uczęszczał do szkoły powszechnej i gimnazjum. Podczas okupacji był robotnikiem, pomocnikiem kowala, pracownikiem majątku zarządzanego przez Niemców. W 1946 r. zdał maturę w Bydgoszczy. Studia na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu ukończył w 1951 r. Jeszcze w czasie studiów pracował naukowo jako wolontariusz, zaś po uzyskaniu dyplomu jako asystent w Ośrodku Leptospirozowym filii PZH we Wrocławiu, a następnie na etacie w Drwalewskich Zakładach Biofarmaceutycznych. Doktorat uzyskał w 1952 r. W latach 1954–1955 pracował jako adiunkt w Państwowym Instytucie Weterynarii w Zakładzie Badań nad Leptospirozą mieszczącym się we Wrocławiu.

Od 1955 r. aż do przejścia na emeryturę w 1993 r. pracował w Katedrze Epizootiologii i w Klinice Chorób Zakaźnych.

Przewód habilitacyjny ukończył w 1967 r. Stanowisko docenta uzyskał w 1968 r., a tytuł naukowy profesora w 1991 r. 

Głównymi kierunkami prowadzonych badań były: leptospiroza, choroby zwierząt futerkowych, choroby zakaźne zwierząt, w szczególności – gruźlica, kolibakteriozy, choroba Aujeszky’ego i choroby wielkiego stada. Na szczególne wyróżnienie zasługują zapoczątkowane badania nad leptospirozą, które jako pierwsze w Polsce, jak również na arenie międzynarodowej przedstawiły kompleksowo problem leptospirozy zwierząt. Drugim kierunkiem badań były choroby zwierząt futerkowych. Przez swoją działalność naukową i wdrożenie do praktyki metod prewencji i profilaktyki przyczynił się do zabezpieczenia zdrowotności tych zwierząt w Polsce.

Był 13 lat kierownikiem Studium Podyplomowego z Higieny i Profilaktyki Wielkiego Stada.

Dorobek naukowy obejmuje ponad 210 publikacji (w tym 83 samodzielne), z czego 30 ukazało się w czasopismach zagranicznych. Jest współautorem 4 podręczników. Prezentował referaty na konferencjach w Berlinie, Bratysławie, Brnie, Hanowerze, Hradec Kralove, Lipsku, Neubrandenburgu, Nowym Sadzie, Poczdamie i Warnie.

Był promotorem 4 prac doktorskich i 4 magisterskich oraz recenzentem kilkunastu prac doktorskich, habilitacyjnych, szeregu książek, artykułów, czasopism i opinii na tytuł profesora.

Od 1 października 1982 r. do przejścia na emeryturę był kierownikiem Katedry Epizootiologii i Kliniki Chorób Zakaźnych.

Aktywnie działał w NSZZ Solidarność. W pierwszych wolnych wyborach w 1981 r. wybrany został na dziekana Wydziału Weterynaryjnego AR we Wrocławiu. Kadencja została przerwana internowaniem w Zakładzie Karnym w Nysie.

Był członkiem Komitetu PAN oraz Sekcji Chorób Zakaźnych PAN, Rady Naukowej Instytutu Weterynarii w Puławach, Rady Naukowo-Technicznej przy Ministrze Rolnictwa, Sekcji Rady Głównej Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego, Rady Naukowej Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Zjednoczenia „Las” i Rady Naukowej Instytutu Zootechniki w Konstancinie Jeziorna, a także członkiem Grupy Ekspertów Ministra Rolnictwa ds. Chorób Zakaźnych w Mongolii, jak również konsultantem krajowym ds. leptospirozy i chorób zwierząt futerkowych.

Był członkiem Polskiego Towarzystwa Mikrobiologów, Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego, Polskiego Towarzystwa Lekarzy Chorób Zakaźnych i Epidemiologicznych oraz Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych, w którym pełnił funkcję prezesa i skarbnika oddziału. Należał również do Zrzeszenia Lekarzy i Techników Weterynarii, pełniąc w nim funkcję skarbnika. 

Po reaktywowaniu Izb Lekarsko-Weterynaryjnych wybrany został w 1991 r. na pierwszego prezesa Dolnośląskiej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej z siedzibą we Wrocławiu. Krajowa Rada Lekarsko-Weterynaryjna powołała go na Kanclerza Kapituły Medalu Honorowego Krajowej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej i przewodniczącego Krajowej Komisji Etyki, Deontologii i Historii Zawodu, a także członka Rady Programowej „Życia Weterynaryjnego” oraz członka zespołu redakcyjnego – Biuletynu DIL-Wet.

Jest odznaczony Krzyżem Kawalerskim Polonia Restituta, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Edukacji Narodowej, Medalem Honorowym za Działalność Społeczną w Polskiej Weterynarii, Złotą Odznaką „Zasłużony dla Miasta Wrocławia i Województwa”, Medalem Honorowym „Za Zasługi dla Wydziału Weterynaryjnego we Wrocławiu”, Medalem Honorowym Wyższej Szkoły Weterynaryjnej w Brnie, Odznaką za Zasługi dla Mongolii oraz Złotą Odznaką i członkostwem honorowym Polskiego ZwiązkuHodowcówDrobnegoInwentarza.Zadziałalność na rzecz studenckiego ruchu naukowego otrzymał dyplom honorowy.

Zmarł 4 maja 2010 r. Pochowany został na cmentarzu Św. Rodziny we Wrocławiu. 

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec