Strona główna
MUZEUM

- Prorektorzy -

Adam
Schmuck

Urodził się 29 stycznia 1904 r. we Lwowie. Od roku 1924 studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie. Po ukończeniu studiów przez dwa lata był asystentem w Instytucie Geofizyki i Meteorologii macierzystej Uczelni, a następnie pracował jako wykładowca w szkołach średnich. W roku 1932 uzyskał stopień doktora w zakresie geofizyki i meteorologii.

Po zakończeniu wojny przyjechał do Wrocławia i w roku 1946 objął stanowisko st. asystenta, a następnie adiunkta w Katedrze Meteorologii i Klimatologii Uniwersytetu Wrocławskiego. W roku 1951 uzyskał stopień doktora habilitowanego i objął kierownictwo Katedry Hydrometeorologii na nowo utworzonym Wydziale Melioracji Wodnych Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu; funkcję te pełnił aż do śmierci w roku 1971. W roku 1954 został profesorem nadzwyczajnym, w roku 1960 – zwyczajnym.

Zorganizował od podstaw, a następnie ciągle wzbogacał działalność badawczą i dydaktyczną Katedry, nadając jej jasno sprecyzowany kierunek: zapewnienie meliorantom i hydrologom nowoczesnych i rzetelnych informacji hydrometeorologicznych. Pod jego kierownictwem powstały liczne obiekty badawcze w części nizinnej Dolnego Śląska i w Sudetach. Tematyka prac dotyczyła głównie badań nad parowaniem z wolnej powierzchni wodnej, rejonizacją klimatyczną Dolnego Śląska oraz ilościową i jakościową charakterystyką warunków termicznych i opadowych na obszarze Polski. Jego działalność naukową cechowała zawsze wielka dokładność i rzetelność oraz stałe doskonalenie warsztatu badawczego i poszukiwanie nowych, oryginalnych rozwiązań. Dorobek naukowy obejmuje 99 opublikowanych pozycji.

Poświęcał również wiele uwagi sprawom dydaktyki. Był autorem licznych skryptów i podręczników akademickich. Szczególną życzliwością, połączoną z wysokimi wymaganiami, otaczał doktorantów (6) i habilitantów (2). Był prodziekanem Wydziału Melioracji Wodnych (1953–1954) i przez dwie kolejne kadencje prorektorem Wyższej Szkoły Rolniczej.

Był wybitnym uczonym, człowiekiem powszechnie lubianym przez kolegów, współpracowników i młodzież studencką, zawsze pogodny i uczynny, o niezwykle rzetelnym i prawym stosunku do prac badawczych i ludzkich spraw. Mimo ciężkiej i długiej choroby pracował wytrwale do ostatniego dnia swojego życia.

Zmarł 20 kwietnia 1971 r. Spoczywa na cmentarzu Św. Rodziny przy ul. Smętnej we Wrocławiu.

  • Początek
  • Do góry
  • W dół
  • Koniec